65η Berlinale: Victoria του Sebastian Schipper

Ο απεσταλμένος μας στο Φεστιβάλ Βερολίνου, Αχιλλέας Βασιλείου βλέπει και γράφει για τις ταινίες του διαγωνιστικού και όσα συμβαίνουν στο φεστιβάλ.

Και ενώ όλοι εδώ στο παγωμένο Βερολίνο ανυπομονούμε να δούμε τι θα μας ξημερώσει με την νέα ταινία του Terrence Malick, μία ταινία ήρθε και τάραξε κοινό, κριτικούς και δημοσιογράφους. Και δεν είναι άλλη απο την ”Victoria” του Γερμανού Sebastian Schipper, ο οποίος σας υπενθυμίζω οτι έχει μαθητεύσει δίπλα στον Tom Tykwer. Άρα το ότι ήξερε να χειριστεί μια ιστορία με τόσο ένταση και συναισθηματισμό σε απόλυτη ισορροπία, θεωρείται απόλυτα κατανοητό. Αυτό όμως που δεν ξέρατε είναι οτι μιλάμε για ένα μονόπλανο-τρέμε Birdman και Σοκούροφ-135 λεπτών , με καταπληκτική νυχτερινή φωτογραφία, κάμερα στο χέρι και τέτοια ένταση που θα την ζήλευε ακόμα και ο Luc Besson, όταν βέβαια αυτός ήταν ακόμα σε φόρμα.

Νεαρά Ισπανίδα εργαζόμενη στο Βερολίνο σε ένα House-Disco club, εντελώς αυθόρμητα θα μπλεχτεί με μια παρέα νεαρών που θα διαπράξει ληστεία τραπέζης αξίας 50.000 ευρώ. 22 διαφορετικές τοποθεσίες θα δώσουν στην Ιστορία το απαραίτητο σκηνικό, αλλά το μονόπλανο απο μόνο του προδίδει ότι η ιστορία πηγαίνει αλλού. Για το τελευταίο μισάωρο δεν θα μιλήσω, για το πως μεθόδευσε ηθοποιούς, πλοκή και αναπάντεχη ανατροπή.

Με κρυμμένους άσσους στο μανίκι του συχνά πυκνά, ο Schipper αποδεικνύεται σκηνοθέτης που μπορεί να κοντρολάρει την μεγάλη διάρκεια και το τραγικό φινάλε. Δεν προδίδει στιγμή την αισθητική του και την αγάπη του για το είδος ταινίας που ήθελε να κάνει, ενώ καταφέρνει να πάρει τον θεατή απο το χέρι και να τον κάνει απόλυτα συνένοχο των πρωταγωνιστών. Στα υπέρ και η καταπληκτική μουσική επένδυση απο τον Nils Frahm.

Την ταινία είδαμε στο κατάμεστο Friedrichstadt Palast παρουσία των πρωταγωνιστών και η αίθουσα σείστηκε στο φινάλε απο τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες. Τον τελευταίο λόγο τον έχει βέβαια ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Darren Aronofsky εφόσον η ταινία συναγωνίζεται για την Χρυσή Άρκτο.Μακάρι…