Το νέο επεισόδιο The Walking Dead ήταν πιο καλό από ό,τι το περιμέναμε

Το “The Walking Dead” είχε ένα τεράστιο εμπόδιο να υπερβεί στη χθεσινή πρεμιέρα του έβδομου κύκλου του. Μετά από το αργό χτίσιμο ολόκληρης της έκτης σεζόν ώστε να βρεθεί το γκρουπ αντιμέτωπο με το Negan εντέλει και την επικείμενη δολοφονία ενός από αυτούς από το ρόπαλό του, τη Lucille, η επιτυχημένη σειρά του AMC αποφάσισε (σοφά;) να παρατείνει την αγωνία μας μέχρι και την πρεμιέρα του έβδομου κύκλου, οπότε θα γίνονταν τα αποκαλυπτήρια. Και γεννάται το ερώτημα: Θα μπορούσε η σειρά να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των θεατών της μετά από τόσες υποθέσεις και τόσο hype; Και ναι και όχι. Πώς θα μπορούσε να είναι ξεκάθαρη η απάντηση άλλωστε;

Ας δούμε παρακάτω τα θετικά και τα αρνητικά του επεισοδίου:

(SPOILER ALERT!!)

• Τα “οράματα” του Rick στην αρχή ήταν κάπως ενοχλητικά. Ναι, σίγουρα απλά παρέτειναν την αγωνία μας μέχρι να φτάσει η στιγμή να μάθουμε ποιος από όλους σκοτώθηκε εντέλει, αλλά έτσι οι δημιουργοί της σειράς έδωσαν την ίδια συναισθηματική αξία σε κάθε πιθανό θάνατο – είτε πέθαινε η Rosita ή ο Aaron για παράδειγμα, στις καρδιές των θεατών θα ήταν το ίδιο με το θάνατο του Carl ή της της Michonne; Εεε όχι. Όχι μόνο δεν έχουν λάβει την ίδια συναισθηματική αξία όλοι οι χαρακτήρες στις καρδιές των θεατών, αλλά ούτε και στην καρδιά του Rick – που αυτός έχει τα οράματα κιόλας.
• Τα κακά νέα για όσους συμπαθούσατε τους Glenn και Abraham είναι ότι πλέον είναι νεκροί από τη Lucille. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν είχα ποτέ σε εκτίμηση κανέναν τους και χάρηκα που δεν βρήκαν την τύχη τους άλλοι, πιο ενδιαφέροντες (και γαμάτοι) χαρακτήρες, όπως ο Daryl ή η Michonne. Για να είμαι ειλικρινής δεν θα μου καιγόταν καρφί αν και η Maggie ή ο Carl (ειδικά ο Carl) έφευγαν κι αυτοί με συνοπτικές διαδικασίες. Αλλά γούστα είναι αυτά. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι ο θάνατος του Glenn παρέμεινε πιστός στο comic, με ωραία απόδοση:
  
• H Laurie Cohen στο ρόλο της Maggie ήταν πολύ καλή ομολογουμένως και εξέφρασε το σοκ και τη θλίψη της για το τραυματικό γεγονός της δολοφονίας του συντρόφου της μπροστά στα μάτια της με πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Φυσικά είχε κι έναν λόγο παραπάνω να μοιάζει τόσο χάλια, μιας και όλη η ομάδα είχε βγει έξω στα ανοιχτά προκειμένου να τη μεταφέρει στο Hilltop επειδή είχε αρχίσει να ανεβάζει πυρετό και, ούσα έγκυος, δεν είναι να παίζεις με αυτά τα πράγματα. Ωστόσο η σειρά στο τέλος του πρώτου αυτού επεισοδίου του νέου κύκλου την αφήνει ουσιαστικά να περπατήσει μόνη της μέχρι το Hilltop, το οποίο φαίνεται πολύ περίεργο. Ναι, η Sasha στην αρχή προθυμοποιείται να την πάει η ίδια, αλλά μετά αποφασίζουν στα γρήγορα να βοηθήσει αντ’αυτού στη μεταφορά των πτωμάτων του Abraham και του Glenn – κάτι που επίσης φαίνεται κουλό. Ο Rick και οι υπόλοιποι αναλαμβάνουν την ταφή των πτωμάτων, αλλά έτσι φαίνεται να άφησαν τη Sasha και την άρρωστη έγκυο Maggie μόνες τους να ταξιδέψουν πεζές μέχρι το Hilltop. Δεν μας βγάζει και πολύ νόημα. Εκτός κι αν όλοι εντέλει πάνε μαζί μέσα στο RV.
• Ο Jeffree Dean Morgan αποδεικνύει το ταλέντο του για μια ακόμα φορά, μιας και είναι πολύ σκαλωτικός στον απαιτητικό ρόλο του Negan. Αντιθέτως, ο Carl συνεχίζει να σπάει νεύρα, μιας και το πιτσιρίκι εξακολουθεί να μένει ατάλαντο. Ή οι σεναριογράφοι έχουν κάνει πολύ κακή δουλειά μόνο με τον ρόλο του Carl. Ο γιος του Rick δεν φαίνεται να έχει κανένα απολύτως συναίσθημα σε αυτό το επεισόδιο, ούτε δάκρυ κύλησε στην αρχή, μέση ή τέλος της σπλατεριάς – ούτε καν όταν ο ίδιος του ο πατέρας παραλίγο να του κόψει το χέρι. Αυτό που θα ήταν τέλειο και θα έκανε επιτέλους τον Carl χρήσιμο στη σειρά, αποτελεί το σενάριο να γίνει ένας ψυχοπαθής, dead inside κακός στη σειρά, και ο Rick θα αποκτήσει έτσι έξτρα ψυχολογικά βλέποντας πόσο κακό έκανε στον πρωτότοκό του να μεγαλώσει μέσα σε ένα τέτοιο… περιβάλλον.
• Επίσης, μόνο ρισπέκτ στο Negan που πέταξε επιτέλους αυτό το καπέλο που έκανε τον Carl απλά γελοίο.
• Τέλος, όσα μικρά ψεγάδια και να προσάψουμε στο επεισόδιο αυτό, το γεγονός ότι ο Rick πήδηξε από την οροφή του RVπροκειμένου να γλιτώσει από σφαίρες, κρατήθηκε από ένα κρεμασμένο ζόμπι ώστε να διαχωριστεί το σώμα από το λαιμό του τελευταίου από το βάρος και να πέσει έτσι ο πρωταγωνιστής μας μέσα σε μια ορδή από ζόμπι (και να ζήσει τελικά)… ε, αυτό είναι ένα thrill που μόνο το Walking Dead μπορεί να προσφέρει.