This is Classic: Όλα για την Μητέρα μου (1999)

Η Μητέρα του νεαρού Εστέμπαν που θα χάσει την ζωή του μια βροχερή νύχτα, η Manouela (Cecilia Roth) ταξιδεύει στην Βαρκελώνη για να αναζητήσει την Λόλα-τραβεστί-πατέρα του παιδιού της, η οποία δεν γνωρίζει πως έχει παιδί. Πρώτα όμως θα συναντήσει την Agrado, την αθυρόστομη αλλά συμπονετική τραβεστί,την Rosa (Penelope Cruz) μια καλόγρια η οποία είναι έγκυος από την Λόλα και θα καταλήξει να εργάζεται και ως βοηθός της λεσβίας Huma Rojo (Marisa Paredes) της σταρ που θαύμαζε ο αδικοχαμένος της γιος η οποία υποδύεται την Μπλάνς Ντυμπουά του ”Λεωφορείο ο Πόθος” με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Η πλοκή της ιστορίας είναι δομημένη με προσοχή και σε πολλά επίπεδα.

 

Ο Almodovar, σκηνοθέτης του απόλυτα ηθελημένου κιτς με άποψη, σκηνοθετεί κάθε είδους γυναίκα που μπορεί να χωρέσει στο κινηματογραφικό του σύμπαν. Πιάνει το μελόδραμα και στην κυριολεξία το αναδομεί και το γυρνάει ανάποδα προκειμένου να δείξει την πτώση μιας καλόγριας σε συνάρτηση με την άνοδο μιας τραβεστί και το δράμα μιας λεσβίας σε συνάρτηση με την απώλεια που αντιμετωπίζει η Μητέρα. Όλες προκαλούν την τύχη τους αλλά υπομένουν χωρίς θυμό και πικρία. Έντονα χρώματα υποστηρίζουν το κιτς που δίνει στην ταινία ομορφιά και ζεστασιά. Ακόμα η σκηνή με τα αυτοκίνητα με τους άντρες που ψάχνουν για πόρνες σε μια κακόφημη γειτονιά της Βαρκελώνης φωτίζεται με τα ίδια ωραία χρώματα του φεγγαρόφωτος που φωτίζει τα ωραία κτίρια της Βαρκελώνης.

 

Όταν μια γυναίκα σε ταινία του Almodovar κλαίει με λυγμούς και αναφιλητά, είναι ένα συμβάν που σου κόβει την ανάσα. Υποστηρίζοντας τις ανθρωπιστικές αρχές του ο Almodovar θα τις συνοψίσει σε μια σκηνή ανθολογίας, όπου η τραβεστί Agrado θα ανέβει στην σκηνή του θεάτρου κάνοντας μια ανάλυση του πόσο κόστισαν οι διάφορες εγχειρήσεις της. ”Είσαι περισσότερο αυθεντικός όταν μοιάζεις με πράγματα που έχεις ονειρευτεί”  θα πει και αυτή η σύναξη των γυναικών θα γεννήσει νέους δεσμούς και μια νέα λαχτάρα για ζωή.

 

Αν και με αρκετές κωμικές σκηνές, με το ”Όλα για την Μητέρα μου” o Almodovar άφησε για λίγο πίσω το στιλ της ”Kika” και του ”Γυναίκες στα πρόθυρα Νευρικής Κρίσης” για να συνεχίσει και να ολοκληρώσει ότι είχε ξεκινήσει το 1995 με το ”Μυστικό μου Λουλούδι”. Τα φαντάσματα του ”Όλα για την Έυα” και της ”Νύχτας Πρεμιέρας” κάνουν την ταινία ακόμα πιο δελεαστική σινεφιλικά και όπως έχει αναφέρει στο βιβλίο του ”1000+1 ταινίες” ο Steven Jay Schneider ”… Γκέι σκηνοθέτες όπως ο Almodovar προσφέρουν ένα τελευταίο καταφύγιο για δυνατούς γυναικείους ρόλους και για το απόλυτο μελόδραμα στην εξαιρετικά ειρωνική εποχή μας”.

 

Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών και φυσικά Oscar Ξενόγλωσσης Ταινίας για την πιο ολοκληρωμένη και ωραία ταινία του Pedro Almodovar έως τώρα.

 

Στη διαπασών ακούμε και το ”Tajabone” του Ismael Lo,το τραγούδι που αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα και το μεγαλείο της ταινίας. Αυτή η κριτική είναι αφιερωμένη σε όλες τις μητέρες του κόσμου και στην δική μου.

 

 

Αχιλλέας Βασιλείου